Από τη σειρά: „Pro Memory „

Τριάντα τέσσερα χρόνια από την Επανάσταση…


Στο τέλος αυτού του έτους – 2023, θα τιμήσουμε τριάντα τέσσερα χρόνια από την Επανάσταση του Δεκέμβρη του 1989!…
Με άλλα λόγια, είμαστε ήδη 34 χρόνια μετά την αιματηρή θυσία των νεαρών Ρουμάνων μας!
Ναι, τριάντα τρία χρόνια, πολλά, λίγα, ο Θεός ξέρει, αφού κάποιοι πέθαναν για να (ξανα)αναστηθούν άλλοι, γιατί πέθαναν για να είμαστε ελεύθεροι, γιατί πίστευαν πραγματικά «ότι θα πεθάνουμε και θα να είσαι ελεύθερος!…”
Θα πει, εδώ είμαι, στον τριάντα τρίτο χρόνο από την Επανάστασή μας του Δεκέμβρη του 89!…
Ναι, έχω περάσει όλα αυτά τα χρόνια, με καλά και κακά, όμορφα και δύσκολα!
Με άλλα λόγια, η 22α Δεκεμβρίου 1989 σήμανε το τέλος του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία. Από τότε έχουν περάσει 34 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων αμφισβητείται διαρκώς αν το «Υπήρχε ή δεν ήταν» πραγματικά μια επανάσταση τον Δεκέμβριο του 1989. Η απάντηση είναι απλή και μοναδική: Ναι, τον Δεκέμβριο του 1989 υπήρχε τόπος Η επανάσταση που άλλαξε το κοινωνικό σύστημα που επιβλήθηκε πριν από περισσότερες από πέντε δεκαετίες από τα σοβιετικά στρατεύματα.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1989 αφαιρέθηκε η γροθιά ή η φίμωση από το στόμα του επί μακρόν καταδιωκόμενου πληθυσμού, δόθηκε τέλος σε ορισμένα κοινωνικά πειράματα που σημάδεψαν ολόκληρη τη Ρουμανία, όπως, για παράδειγμα: η εγκαθίδρυση του ολοκληρωτικού καθεστώτος και η δικτατορική πολιτική του προεδρικού ζεύγους, καυσιστική, ιδεολογική λογοκρισία, μαρξιστική και άθεη, εξορθολογισμός τροφίμων και ενέργειας.
Επίσης τώρα η διαδικασία της εκβιομηχάνισης και της συγκεντρωτικής και σχεδιασμένης οικονομίας έχει σταματήσει. Ολοκληρώθηκε η διαδικασία συστηματοποίησης των χωριών και πολλά άλλα!…
Το έργο συστηματοποίησης του κέντρου του Βουκουρεστίου σταμάτησε, μια διαδικασία που προκάλεσε μια μη αναστρέψιμη αλλαγή στην όψη της πόλης, καθώς και την απώλεια για πάντα ορισμένων ιστορικών μνημείων, όπως, ίσως, το Monastic Ensemble – Μονή Văcăreşti και ένα αστικό μοντέλο στέγασης.
Με άλλα λόγια, η 22η Δεκεμβρίου 1989 σήμαινε την επιστροφή της Ρουμανίας στο καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα, την προσπάθεια πολιτικής ομαλότητας, την αποκατάσταση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, τη δημιουργία πολιτικών και οικονομικών δομών σχεδιασμένων να διασφαλίζουν την ελευθερία και την ευημερία του πληθυσμού. πιθανή επιτυχία!…
Η αλλαγή συστήματος που έλαβε χώρα στην Κεντροανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη απορρίφθηκε από τον Νικολάε Τσαουσέσκου, γι’ αυτό και η Δεκεμβριανή Επανάσταση ξεκίνησε με μια βίαιη απάντηση από τις αρχές, με αποτέλεσμα συλλήψεις, θανάτους και τραυματισμούς!…
Σε διαφορετική νότα, σήμερα, 34 χρόνια μετά τη Δεκεμβριανή Επανάσταση του 1989, προσπαθούμε να θυμηθούμε αυτά τα γεγονότα και τους λόγους που οδήγησαν σε αυτά, καθώς και μια εξέταση της πορείας της μετα-Δεκεμβριανής ρουμανικής κοινωνίας.
Επειδή, μερικές φορές ή και συχνά, χαμένοι στην ησυχία και τη γαλήνη της ελευθερίας, κοιτάμε αυτούς που πέθαναν τον Δεκέμβριο του 1989 χωρίς να έχουμε τη δύναμη να κατανοήσουμε τη θυσία τους. Η ελευθερία και η ευημερία έχουν μαραθεί μέσα μας το λουλούδι του θάρρους πριν από 34 χρόνια.
Γίνοντας, έτσι, κάποιες φτωχές μαριονέτες, γίναμε, πρακτικά, οι χαρακτήρες ενός θεάτρου του παραλόγου, που συνιστά τη μετα-Δεκεμβρική ψεύτικη δημοκρατία.
Θέλω να πω, αν και νομίζουμε ότι είμαστε ζωντανοί, είμαστε, στην πραγματικότητα, νεκροί!…
Λοιπόν, οι νεκροί από τον Δεκέμβριο του 1989 είναι στην πραγματικότητα οι ζωντανοί, οι σωσμένοι!…
Ως αποτέλεσμα, σε αυτές τις στιγμές ή στιγμές, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να τους φέρω: ιδιαίτερη τιμή, εκλεκτή ευγνωμοσύνη, βαθιά ευγνωμοσύνη και βαθιά εκτίμηση σε αυτούς, σε όλους αυτούς!…
Όσο για εμάς, όπως σημειώσαμε στις προηγούμενες γραμμές, ο Θεός με έλεος μερικές φορές, το έλεος του Θεού σε όλους, είμαστε, τουλάχιστον, λίγο πολύ οι ίδιοι: εξίσου επίγονοι και απατεώνες, εξίσου άπληστοι και αρπακτικοί, πιο σωστά ειπωμένοι, δίκαιοι ως άπληστοι, αν όχι ακόμη πιο εθισμένοι, στο γρήγορο κέρδος και τον απερίσκεπτο πλουτισμό, το ίδιο περήφανος και αγέρωχος, εγωιστής και αγέρωχος, σκονισμένος και πολύτιμος, όσο και πολύ υποκριτικός ή υποκριτικός!…
Επομένως, τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο, απλώς, «διαφορετικές μάσκες, ίδιο κομμάτι!…»
Λυπάμαι πολύ που η πραγματική, συγκεκριμένη, γνήσια, αληθινή και βαθιά πρόοδος πηγαίνει πολύ αργά, εξελισσόμαστε πολύ αργά, με ρυθμό σαλιγκαριού, από όλες τις απόψεις!
Ως εκ τούτου, όπως έχουν τα πράγματα, εγώ προσωπικά τους παρακαλώ, τους ήρωές μας, μάρτυρες και μάρτυρες, να μας συγχωρέσουν, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο ήμασταν ή είμαστε άξιοι για (όλες) αυτή τους τη θυσία, διαφορετικά έλαβαν μια χαρά. Ο Θεός – ο πολυεύσπλαχνος και ο πολυεύσπλαχνος!…
Επίσης, στοχαζόμενοι και διαλογιζόμενοι, τώρα, σε αυτό το αναμνηστικό έτος, για όλα όσα αποκτήσαμε ως αποτέλεσμα αυτού του λαϊκού κινήματος/εξέγερσης, θα διαπιστώσουμε ότι αποκτήσαμε την ελευθερία που δεν ξέρουμε να απολαμβάνουμε αρκετά, την ευκαιρία , την ευκαιρία και τον πλούτο που δεν έχουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επαρκώς και αποτελεσματικά τη διαφάνεια και τη δεκτικότητα που δεν ξέρουμε πώς να εκμεταλλευτούμε με συγκεκριμένο, ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο τρόπο, και, έτσι ακριβώς, συνεχίζουμε!
Με άλλα λόγια, λόγω της μικρότητας της ψυχής μας, περιοριζόμαστε σε γεγονότα, πράγματα και μικρά έργα, είτε σε σχέδια, είτε μόνο στα χαρτιά, είτε ξεκινήσαμε ούτως ή άλλως, αλλά ποτέ δεν τελειώσαμε ή ολοκληρώσαμε!…
Επομένως, πέρα από όλα αυτά, χρειάζεται μια βαθιά και (απο)τροποποίηση, βαθιά και ριζική, που ξεκινάει από τον καθένα μας, διαφορετικά η θυσία των συμπατριωτών μας τον Δεκέμβριο του 89 θα παραμείνει μία χωρίς σκοπό / ο επιδιωκόμενος στόχος και η την επιθυμητή οριστικότητα από όλους μας, συμπεριλαμβανομένων, ή, ιδιαίτερα, από αυτούς, χωρίς να φτάσουμε στο ιδανικό που (να) επιδιώκουμε σε μια κοινή ψυχή, αυτό του να εισέλθουμε και να (συν)ζήσουμε, αληθινά, σε έναν κόσμο, πραγματικά και εντελώς νέο !…
Αλλά, για να μην γλιστρήσω ή πέσω σε τονισμένο απαισιοδοξία ή χλευαστικό πάθος, τείνω να πιστεύω ότι κάτι έμαθα ακόμα από όλες αυτές τις στιγμές, στιγμές και γεγονότα που πέρασαν και πέρασαν όλα αυτά τα τριάντα χρόνια, τουλάχιστον κάποιοι από τους γιους αυτού του έθνους και του λαού!…
Ταυτόχρονα, θέλω να πιστεύω ότι, πέρα από όλα όσα αναφέρθηκαν ή επικαλέστηκαν παραπάνω, έχω επίσης φθάσει σε μια ωριμότητα και όχι απλώς σε κορεσμό, ότι έχω αποκτήσει/αποκτήσει και μάλιστα καλλιεργήσει κάποια σημεία αναφοράς, αρχές, αξίες και αρετές , όπως είναι: της επιλογής, του ανταγωνισμού, της αποτελεσματικότητας και της ακρίβειας, της ορθότητας, της τιμής, της εντιμότητας, της σταθερότητας και της αξιοπρέπειας!…
Τουλάχιστον, έτσι, λίγο από το καθένα!
Και, παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια για πολλά καλά σε αυτή τη χώρα!…
λοιπόν ο Θεός – ο Ελεήμων και ο Συγχωρητής – να μείνει μαζί μας, να είναι μαζί μας, για να χαρούμε όλοι μαζί!
Και γι’ αυτούς, για τους ήρωές μας, ας προσευχόμαστε, μόνιμα, αδιάκοπα και ακατάπαυστα, να τους συγχωρεί και να τους αναπαύσει ο Ντουννεζέ, με τους Δικαίους και με τους Αγίους Του!…
Ας είναι αιωνία η μνήμη, η ευγνωμοσύνη, η εκτίμηση και η μνήμη τους! Αμήν!…


Στέλιαν Γκόμπος (Stelian Gombos)

https://steliangombos.wordpress.com/

by

Referinţă Bibliografică

Από τη σειρά: „Pro Memory ” Τριάντα τέσσερα χρόνια από την Επανάσταση…/ Revista Armonii Culturale, ISSN: 2247-1545. Adjud, Vrancea, RO/ Ediția: 19 decembrie 2023