Εκθεση ΙΔΕΩΝ…


Η συνάντηση του ανθρώπου με τον ΑΝΘΡΩΠΟ…


Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καθίσει, κάποια στιγμή, και σκεφτήκαμε πόσο πολύ σήμαινε/βάρυνε στη ζωή μας μια συνάντηση/μια συγκεκριμένη συνάντηση!…
Και, ναι, καθαρό πράγμα: μια πραγματική συνάντηση είναι πολύ σημαντική στη ζωή μας!…
Ξεκινώντας από τη συνάντηση με τον Θεό, τη Μητέρα του Θεού και τους Αγίους Του και φτάνοντας στη συνάντηση με τους ανθρώπους, ιδιαίτερα με τον Άνθρωπο, και όχι οποτεδήποτε και οπουδήποτε αλλά στον κατάλληλο χρόνο και τόπο!
Πρακτικά, η ζωή μας είναι ένα μονοπάτι που αποτελείται από τέτοιες προνοητικές/πρωτογενείς συναντήσεις, οι οποίες, αν τις αντιληφθούμε σωστά και τις υποθέσουμε σοβαρά ή τις οικειοποιηθούμε, είναι κρίσιμες, οδηγούν σε αλλαγή, μεταμόρφωση και, γιατί όχι, ακόμη και στη μεταμόρφωσή μας, είναι στιγμές/ευκαιρίες. της ειλικρινούς και βαθιάς αποκάλυψης ή ανακάλυψης, του Θεού, των συνομηλίκων μας και, ειδικότερα, μας, του εγώ και του εαυτού μας, του καθενός!…
Μεταξύ άλλων, αυτό που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά σε διαφορετικές συναντήσεις, που, αν τις χάσουμε, χάνουμε πολλά, ίσως και τα πάντα, είναι η αγάπη, η αγάπη και εδώ πρέπει όλοι να θυμόμαστε τις όμορφες συναντήσεις όταν ήμασταν ερωτευμένοι – τι δηλώνει της ευδαιμονίας που βιώναμε τότε, τι συγκινεί όλα αυτά τα υπέροχα γεγονότα και τι κάνει έναν άνθρωπο να απομακρύνεται/αποξενώνεται από τον άλλον, από τον αδερφό και τον συνάνθρωπό του, επηρεάζοντας/αλλάσσοντας έτσι την κοινωνία και, ως εκ τούτου, καταστρέφοντας την κοινότητα, είναι η παράξενη, υποκριτική και υποκριτική συμπεριφορά, δηλαδή η ανειλικρινής και διττή στάση, που κατέστρεψε οικογένειες, έθνη, λαούς, αυτοκρατορίες, κοινότητες, ομάδες και θεσμούς και, περισσότερο από αυτό, προσέλκυσε την οργή πολλών και το μίσος ή την εκδίκηση των άλλων! ..
Βασικά, σε έναν κόσμο γεμάτο μοναξιά και εγωισμό, κτηνωδία, κυνισμό και δυϊσμό, πονηριά και μικροπρέπεια, αξίζει να ζούμε και να καταναλώνουμε, μέχρι τέλους, την ευκαιρία ή την ευκαιρία να συναντηθούμε, που στην πραγματικότητα μας οδηγεί στον άνθρωπο και, ιδιαίτερα. να είναι ο Θεός, η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση γεμάτη από τέτοιες αξιομνημόνευτες, αγιαστικές, ιαματικές και κυρίως σωτήριες παραβολές/παραδείγματα!…
Τις περισσότερες φορές, η θεραπεία κάποιου μπορεί να επιτευχθεί μετά από μια πολύ χρήσιμη συνάντηση, θέτοντας σε δοκιμασία τον άνθρωπο μέσα μας που (ακόμα) έχει το χάρισμα, τη δύναμη ή την ικανότητα να ακούει αυτόν που υποφέρει, αδυναμία, έλλειψη και ασθένεια, ό,τι κι αν είναι, ποιος μπορεί ακόμα να μοιραστεί ένα ειλικρινές και γνήσιο χαμόγελο, ποιος μπορεί να γελάσει με αυτόν που γελάει, να τραγουδήσει με αυτόν που τραγουδά και να κλάψει με αυτόν που κλαίει!…
Αλλιώς, ποιος δεν θυμάται τις συναντήσεις με εκλεκτούς, ιδιαίτερους, ειλικρινείς, αξιοπρεπείς, σωστούς και τίμιους, με αληθινούς ήρωες, αγίους ή συμβολικούς ανθρώπους, με διακριτικούς αλλά συγκεκριμένους ανθρώπους, εργατικούς αλλά απλούς, ικανούς αλλά σεμνούς, ταπεινούς αλλά αλτρουιστές, εργατικούς και γενναιόδωροι, φειδωλοί αλλά δυναμικοί και τι χαρά μας προκάλεσαν όλοι!
Πού είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι σήμερα;
Αυτοί (ακόμα) είναι, υπάρχουν ακόμα, αυτή η κατηγορία ανθρώπων, ευγενείς και κομψοί, ευαίσθητοι και ευαίσθητοι, αλλά δεν έχουμε (πια) χρόνο να τους δούμε και να τους γνωρίσουμε, χωρίς να καταλάβουμε ότι θα μπορούσε να είναι το τελευταίο, το μοναδικό ή μόνη ευκαιρία, με αυτή την έννοια!…
Αργότερα μπορεί να το μετανιώσουμε αλλά θα είναι πολύ αργά, ίσως πολύ αργά!…
Με διαφορετική σειρά ιδεών, αλλά στο ίδιο πλαίσιο, θα θυμηθούμε το γεγονός ότι μετά την Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού, όσοι Τον είδαν είχαν ανακαλύψεις σχετικές με το δικό τους πρόσωπο και μετά τα μάτια τους, που περιγράφονται από τους ευαγγελιστές «δεμένα » , είδαν σε Εκείνον που ήταν μπροστά τους τον Θεό – τον αναστημένο Άνθρωπο και φέροντα νέα και αιώνια ζωή. Αυτό συνέβη με τη Μαρία τη Μαγδαληνή, που μπέρδεψε τον Δάσκαλο με κηπουρό, με τους μαθητές που είχαν πάει για ψάρεμα και τον μπέρδεψαν με έναν έμπορο που ήθελε να αγοράσει τα ψάρια τους, με τον Λουκά και τον Κλεόπα στο δρόμο για την Εμμαούς, τους οποίους μπέρδεψαν. κάποιος ταξιδιώτης. Οι μαθητές στο περίπτερο δεν ήταν πεπεισμένοι ότι ο Δάσκαλος μπήκε μέσα τους από τις κλειδωμένες πόρτες και επομένως δεν μπορούσαν να πείσουν ούτε τον Θωμά, που δεν ήταν μαζί τους, καθώς ήταν απαραίτητο να νιώσουν τις πληγές. Μόνο μετά την ανακάλυψη και το «λύσιμο των ματιών», οι άνθρωποι καταλαβαίνουν Ποιος τους επισκέπτεται και Ποιος είναι Αυτός που ανακαλύπτει την αλήθεια για την αιώνια ζωή!…
Με άλλα λόγια, η Σαμαρείτιδα δεν γνώριζε τον προφήτη Ιησού από τη Ναζαρέτ. Ίσως να είχε ακούσει γι’ Αυτόν, γιατί οι ειδήσεις των θαυμάτων ταξιδεύουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ανεξάρτητα από την ιστορική περίοδο που διαδραματίζονται, τότε και σήμερα. Στο πηγάδι του Ιακώβ συναντά έναν άγνωστο που της ζητάει νερό, παρά τους αυστηρούς κανόνες που σχετίζονται με τη στάση των Εβραίων απέναντι στους Σαμαρείτες. Μόνο μετά από μια μακρά συζήτηση με αυτόν τον ξένο, ο οποίος της μιλά για τη λατρεία «εν Πνεύματι και την Αλήθεια» ή τη γνώση του Θεού στις συγκεκριμένες συνθήκες της ζωής, όπως θα το όριζε αργότερα ο Πατέρας Dumitru Stăniloae, η ξένη γυναίκα Τον γνωρίζει τον προσωπικό της Σωτήρα. , την οποία ακολουθεί, όπως μας λέει η Παράδοση!…
Χρειαζόταν ένας δρόμος, ένα είδος εσωτερικού προσκυνήματος, προς την καρδιά του καθενός, όπου επρόκειτο να γίνει η αληθινή συνάντηση με τον Σωτήρα Ιησού Χριστό, τόσο με τους μαθητές όσο και με τη Σαμαρείτιδα. Η συνάντηση με τον Θεό γίνεται με πρωτοβουλία Του και η προσευχή μας είναι προετοιμασία της ψυχής για να μην τη χάσει, να τη συνειδητοποιήσει, να ανοίξει τα μάτια για να δει ό,τι δεν φαίνεται κανονικά και, κυρίως, να αισθανθεί ό,τι δεν μπορεί. να γίνει αισθητή από τον άνθρωπο που δεν σκέφτεται να συναντήσει τον Θεό. Η διαδρομή του Χριστιανού προς αυτή τη συνάντηση μπορεί να είναι μεγαλύτερη, ακόμη και ολόκληρη η ζωή, ή πιο σύντομη, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου, αλλά πρέπει να διανυθεί από κάθε άτομο. Ο Σωτήρας μπορεί να μας επισκεφτεί ακόμα και στα πιο απροσδόκητα μέρη, με προϋπόθεση την προετοιμασία μας να Τον δούμε, κάτι που Αυτός, ως Θεός, γνωρίζει φυσικά. Το ποίημα-μεταφορά του Radu Gyr για το πώς ο Ιησούς επισκέφτηκε έναν κρατούμενο στο κελί νομίζω ότι λέει με αυτή την έννοια!…
Η προετοιμασία μας για τη συνάντηση με τον Θεό πραγματοποιείται καθημερινά, όταν κάνουμε την εργασία μας, πηγαίνουμε στην εκκλησία ή βοηθάμε κάποιον. Όλα αυτά έχουν σκοπό να μαλακώσουν την καρδιά μας, ώστε να γίνει ευαίσθητη στη θέα του Θεού, να αισθανθεί την παρουσία Του και να ενημερώσει σχετικά τα «μάτια και τον νου», ώστε ο άνθρωπος να λάβει την αποκάλυψη με όλη του την ύπαρξη, ψυχή και σώμα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να μοιάζει με όλους εκείνους που συνάντησαν τον Θεό και άλλαξαν για πάντα, ξεκινώντας από τους μαθητές και τη Σαμαρείτιδα, την οποία τιμούμε αυτή την Κυριακή, πέμπτη μετά το Άγιο Πάσχα!…
Δικαίως, δηλαδή, η Γυναίκα του Συχάρ έγινε παράδειγμα για τους χριστιανούς. Έλαβε επίσης όνομα σχετικό με το φως του Χριστού. Ακόμα κι αν το Ευαγγέλιο δεν δείχνει ότι έκανε κάτι το ασυνήθιστο. Αντίθετα, αντιτάχθηκε στον Ιησού Χριστό – τον Υιό του Ανθρώπου και του μιλούσε σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μόνο όταν άκουσε για το ταραχώδες παρελθόν της, σταμάτησε να σκεφτεί και άρχισε να ρωτά για τον τόπο λατρείας. Η απάντηση του Σωτήρος Ιησού Χριστού ανατρέπει σχεδόν όλα όσα πιστεύουμε για τις εκκλησίες, όπως ακριβώς ανέτρεψε τις πεποιθήσεις των συγχρόνων για την προσευχή και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο ναός στην Ιερουσαλήμ ήταν για τον εβραϊκό λαό τότε ένας τόπος προσκυνήματος χωρίς τον οποίο δεν μπορούσε να συλληφθεί η μωσαϊκή πίστη. Οι Σαμαρείς είχαν σχηματίσει, για ιστορικούς λόγους, έναν ακόμη υψηλό τόπο λατρείας. Διαφωνούσαν για αυτό το μέρος και η γυναίκα θέλει να ρωτήσει έναν άντρα του Θεού, έναν προφήτη, ποιος έχει δίκιο; Ο Σωτήρας δεν αποδίδει δικαιοσύνη σε κανέναν σε αυτή την περίπτωση. Απλώς λέει ότι η προσέγγιση είναι λάθος!…
Αυτή η ομιλία του Ιησού Χριστού – του Υιού του Ανθρώπου ερμηνεύτηκε κυριολεκτικά ειδικά από την προτεσταντική παράδοση, όταν κατάλαβε ότι μπορούσε να εγκαταλείψει την ιδέα ενός ιερού τόπου ή ενός θρησκευτικού συμβόλου και να θεωρήσει ολόκληρο τον κόσμο τόπο λατρείας. Ο Σωτήρας, όμως, δεν καταργεί τον ναό, αλλά λέει ότι η στάση του ανθρώπου είναι πιο σημαντική από το μέρος όπου προσεύχεται και το Πρόσωπο στο οποίο προσεύχεται ο άνθρωπος κάνει την προσευχή νόημα και σκόπιμη!…
Υπό αυτή την έννοια, συναντάμε συχνά ακόμη και σήμερα με ανθρώπους που βλέπουν στις εκκλησίες κάποια απομεινάρια μιας λεγόμενης νηπιακής προσέγγισης της σχέσης με τη θεότητα. Για αυτούς, η θεότητα μπορεί να σημαίνει σχεδόν οτιδήποτε στη γη ή στο Σύμπαν και η σχέση του ανθρώπου μαζί της δεν πρέπει να διαμεσολαβείται από κανέναν. Με αυτόν τον τρόπο, οι σύγχρονοί μας έχουν μετατρέψει τον αθεϊσμό σε ένα είδος θρησκείας στην οποία το τίποτα που γεμίζει τα πάντα γίνεται μια ηχώ που απαντά προβλέψιμα σε οποιαδήποτε ερώτηση ή κλήση από τον άνθρωπο. Το να προσπαθείς να πιστέψεις ότι ο Θεός είναι άνθρωπος ταυτόχρονα δεν έχει νόημα σε τέτοιες περιστάσεις!…
Αν επιστρέψουμε στη Σαμαρείτιδα, θα δούμε ότι ο Ιησούς Χριστός (ο Άνδρας – ο Άγνωστος) που της ζήτησε νερό μεταμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης σε προφήτη άξιο πίστης και στο τέλος σε Αυτόν για τον οποίο άξιζε να κηρύξει κανείς. στην πόλη της, ακόμα κι αν οι άνθρωποι μπορεί να μην εμπιστεύονταν τα λόγια της. Παρ’ όλους αυτούς τους κινδύνους, η γυναίκα έγινε απόστολος και ο Ιησούς Χριστός έγινε γνωστός, μέσω της έκκλησής του, σε τουλάχιστον κάποια από αυτήν την πόλη!…
Ιησούς Χριστός – Ο Άνθρωπος – Αυτό το άγνωστο άτομο που μπορεί να μας ζητήσει νερό στις πιο απροσδόκητες συνθήκες είναι ο Θεός, Αυτός που γνωρίζει τις καρδιές μας και περιμένει να Τον απαντήσουμε, ακόμα κι αν κάνουμε ερωτήσεις για να λάβουμε επιπλέον απαντήσεις. Η ιδέα είναι να Τον αφήσουμε να μας πλησιάσει και να πάμε όπου μας υποδεικνύει, αφού μας ζητήσει νερό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βρούμε με τη σειρά μας το νερό που τόσο χρειαζόμαστε!
Στο τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι μια συνάντηση μπορεί να είναι μια ευλογημένη αφορμή χαράς, ευτυχίας, κοινωνίας, κοινότητας, ζωής, αιωνιότητας και σωτηρίας!
Ας προσευχηθούμε δηλαδή στον Θεό να μας δώσει (περισσότερη) την ευκαιρία/ευκαιρία μιας τέτοιας πραγματικής, ειλικρινούς, αυθεντικής και αληθινής συνάντησης του ανθρώπου με τον ΑΝΘΡΩΠΟ και εμείς, ανάμεσά μας, οι άνθρωποι, να (περισσότερα) συναντηθούν, υγιείς, όμορφο, χαρούμενο και χρήσιμο!…



Στέλιαν Γκόμπος (Stelian Gombos)


https://steliangombos.wordpress.com/

by

Referinţă Bibliografică

Εκθεση ΙΔΕΩΝ… Η συνάντηση του ανθρώπου με τον ΑΝΘΡΩΠΟ…/ Revista Armonii Culturale, ISSN: 2247-1545. Adjud, Vrancea, RO/ Ediția: 11 mai 2023