Cugetări la malul Mării Negre
autor Urfet Şachir
Am venit într-o lume aşa … neagră…
Unde e destinul meu?
Nu mi-a scris şi mie un dram de noroc.
Fata făr’ de noroc, mi se spune.
Ah, priviţi acei cocori!
Cum zboară înrămând cerul
ca un curcubeu.
Ah, unde găsesc ei acele culori?
La răsărit sau la apus?
La adierea uşoară a vântului,
culorile se mişcă uşor-uşor, ca mătasea,
îmi mângâie ochiul
şi-mi aduc în nas aroma florilor de rodie.
O, la marginea Mării mele Negre
ascult serile frunzele de tei,
nervii mi se-mprăştie,
iubirea mea te cheamă.
Valurile îmi lovesc picioarele şi se retrag,
eu îmi trec în revistă, tăcută, viaţa …
O, Doamne! Numai Tu ştii … Tu ştii …
Ce este soarta? Ce este viaţa?
Ȋncotro, lumea?
Oh, Doamne! Ţie îţi mulţumim pentru tot ce avem!
Mangalia, 22.07.2017 h: 19.05
********
Kara Deniz kenarında düşünceler
şair Urfet Şachir
Ben, öyle bir … kara dünyaya gelmişim ki…
Nerede benim kaderim?
Bana da bir dirhem ikbal yazmamış.
Ikbalsız kız diyorlar bana.
Ah, bakın şu turna kuşlarına!
Nasıl uçuyorlar gökyüzünü
gökkuşağı gibi çerçeveleyip.
Ah, onlar, o renkleri nereden bulurlar?
Gündoğmasından mı, günbatımından mı?
Rüzgârın hafif esmesinde
renkler ipek gibi usulcacık kımıldanıyorlar,
gözümü sıvazlıyorlar,
burnuma nar çiçeği mis koku getiriyorlar .
Ah, Kara Denizimin kenarında
akşamlar ıhlamur yapraklarını dinliyorum,
sinirlerim dağılıyor,
sevgim seni çağırıyor.
Dalgalar ayaklarımı vurup geri çekiliyor,
ben, sessizçe hayatımı gözaltından geçiriyorum …
Eyyy, Rabbim! Sadece Sen biliyorsun … Sen biliyorsun …
Kader nedir? Hayat nedir?
Nereyi varıp gidiyor dünya?
Ya, Rabbim! Sana şükür her şeyimiz için!
Mangalia, 22.07.2017 h: 19.05
Foto: Internet


