Poveste de iubire: O cadână şi iubitul ei eunuc –  Zübeyde şi Ali

Ȋn fascinanta şi misterioasa lume a seraiului

toate simţurile sărbătoresc şi,-n frumuseţea graiului,

harul lor, neasemuit, exprimă iubiri imaginare,

un bileţel parfumat promite întâlniri fugare,

cum nu se ştie că mâine va fi altfel, ziua de azi e tezaur;

o lume a eternelor poveşti cu zâne închise în colivii de aur.

Privind printre zăbrelele încrustate în pietre preţioase,

Zubeyda îşi flutură marama din strălucitoarea mătase.

Cu mantia-i sclipind în soare, trece Ali printre rozele ţepoase.

Inima-i porneşte-n ropote. Ca o nimfă cu priviri duioase,

în lumina fluidă a zilei, iubita i se-arată cu buze roş’ şi obraz trandafiriu.

Căzut prizonier în  mreaja dragostei,  îşi ridică, galeş, turbanul porfiriu.

–  Perla mea, floarea mea de iasomie,

parfumul tău atâta mă îmbie!

Atinge-mă! Atinge-mă să ştiu că eşti vie!

Atinge-mi, cu mâna, inima,

coboară-ţi spre mine lumina!

Atinge-mă cum atingi izvorul,

să-ţi simt susurul şi dorul!

Ne-am trezit în primăvara în care înmuguresc

iubiri precum florile în raiul îngeresc.

Ţi-am uns sufletul cu vorbele mele dulci,

m-am afundat în ochii tăi cei adânci,

m-am oglindit în ei. Deloc nu te încântă?

Spune-mi, floarea mea de iris, ce  lumină sfântă

îţi luminează, mai ceva decât stelele, frumuseţea

şi subjugă, nemilos, naivă inima mea?

Sunt sclavul privirii tale în a iubirii temniţă grea.

Nu mă îndrăgeşti deloc, perla mea?

–  Odorul meu, lacrimile tale şi pământul pe care-l atingi

îmi taie răsuflarea şi-mi sfâşii inima când plângi

Au, nu ştii că inima ta e inima mea şi ele bat împreună?

Ele-s legate din ceruri şi floarea iubirii ne este cunună.

Nu voi pleca din viaţa ta, nu voi pleca din amintirile tale,

nu există o altă lume unde să plec, voi merge pe-a ta cale,

scump odor, tu eşti al inimii dar şi altu-n lume ca tine nu găsesc,

nu-mi ajung cuvintele de dor să-ţi spun cât de mult te iubesc!

Viaţa noastră e o oglindă a râului  pe care se derulează

o poveste de iubire în care două inimi îngemănate vibrează.

Durerea ta e ca o particulă de nisip pe lângă a mea.

Dacă simţi, vreodată, vreo durere, priveşte în inima mea!

Câte lacrimi o vor şterge, oare? Câte furtuni vor risipi

Particulele de nisip până deşertul, inima, n-o va cotropi?

–   Mi-a fost foarte dor de tine, ochişorii mei de viorea,

numai pe tine te iubesc, tu eşti visul şi realitatea mea!

Ramurile tremură pe margini de ape ce curg cristalin,

tu, în catifea şi borangic, îmi apari în visu-mi, chip divin!

Sunt ca o pasăre ce-şi caută copacul pentru a se odihni în văi,

lasă această pasăre să se prindă în capcana ochilor tăi!

–  Iubite, inima mea râvneşte după muguri de trandafiri,

numai tu îmi poţi dezvălui miraculoase iubiri!

Asta este soarta! Ce poate să facă omul? Cum ar putea-o stăpâni?

Când totul este  predestinat, în zadar s-ar împotrivi.

Ai curaj, iubitul meu, să cauţi o perlă în adâncuri?

Ai curaj să îmi aduci, de iubire, leacuri?

Găseşte o cale să luăm viaţa de la început,

să plecăm din seraiul ce captivi ne-a ţinut.

–  Aşteaptă-mă la noapte, primăvara mea,

ascunde-te de lună, să-ţi văd strălucirea!

Dacă-ţi pleci ochii, cerul se va pleca în faţa ta,

parfumul iubirii tale şi frumuseţea-ţi mi-au înstăpânit inima!

Mangalia, 18.02.2017 h: 23.02

*****♥♥♥♥♥*****

„Saray şiirleri” serisinden / Iki dilli şiirler (türkçe-romence)

yazar Urfet Şachir

Aşk hikâyesi

Bir odalık ve onun erkek arkadaşı hadım – Zübeydeyle Ali

Sarayın büyüleyici ve gizemli dünyasında

tüm duyular kutluyorlar ve konuşmanın güzelliğinde

onların eşsiz anıklığı hayali aşklar anlatır,

kokulu bir bilet kaçkın görüşmeler vadeter,

nasıl yarın başka türlü olacağı bilinmez bu gün, hazinedir;

altın kafeslerde kapalı perilerle zamansız masalların bir dünyası.

Değerli taşlarla kaplı demir parmaklıkların arasından bakarak

Zübeyde, parlak ipekten peçesini sallar.

Güneşte ışıldayan yelliğinen  Ali, dikenli güllerin arasından geçer.

Kalbi, yuvarlak sesle başlar. İçli bakışlarla bir peri gibi

günün sıvı ışığında sevgilisi, kırmızı dudaklarıyla  pembe yanağınnan ona görünür.

Aşk büyüsüne tutuklu olarak o,  duyguyla vişne renginde sarığını kaldırır.

– Incim, benim yasemin çiçeyim,

senin kokun o kadar beni sevk  ediyor!

Dokun bana! Hayatta olduğunu bilmek için dokun bana!

Elinnen kalbime dokun

bana doğru ışığını indir,

çeşmeye dokunur gibi bana dokun

hasretini ve şırıltını hissedeyim.

Biz,  melek cennettinde çiçekler gibi aşklar

tomurcuklanan baharda uyandık.

Ruhunu, benim tatlı sözlerimle  yağladım,

senin derin gözlerine daldım,

içlerinde inkâs ettim. Hiç sihirlendirmiyor mu seni?

Söyle bana, susam çiçeğim, hangi kutsal ışık

yıldızlar dan daha daha güzelliğini aydınlattırıyor

ve acımaz, acemi kalbimi esaret altına alıyor?

Ben,  sevginin ağır hapishanesinde senin bakışının kuluyum.

Hiç beni sevmiyor musun, incim?

–  Hazinem, senin gözyaşların ve dokunduğun arazi

nefesimi kesiyor ve sen ağladıkça kalbimi yırtıyorsun.

Ya, sen bilmiyorsun mu ki senim kalbin, benim kalbim ve ikiside bir dövüyorlar?

Onlar, semalardan bağlıdır ve aşk çiçeği bize baş çelengidir.

Hayatından gitmem, hatıralarından gitmem,

gideceğim başka bir dünya yok, senin yolundan gideceğim.

Aziz hazinem, sen kalbin hediyesi ve senin gibi bu dünya da bulmam,

özlem sözlerim yetişmiyor seni ne kadar sevdiğimi söyeleye bileyim sana!

Bizim hayatımız, bir ırmak aynası üzerinde izlenen

ikiz titreşen kalplerin  bir aşk hikâyesi.

Senin ağrın, benim kiyisine bakınca küçük bir kum parçası gibidir.

Eğer bir defa, bir ağrı hissediyorsan benim kalbimin içine bak!

Kaç gözyaşı onu silecektir, acaba? Kaç fırtına

sahra kalbi istilâ etmeyince kum parçacıklarını dağıtacaktır?

–  Seni çok özledim, benim menekşe gözlüm,

sadece seni seviyorum, sen benim düş ile gerçeğim!

Billȗrumsu akan suların kenarında dallar titrer,

sen, kutsal yüz, kadifeden ve ipekten elbisennen, rüyamda  görünüyorsun!

Ben, vadilerde dinlenmek için ağacını arayan bir kuş gibiyim.

Bırak bu kuşu senin gözlerinin tuzağına yakalansın!

– Sevgilim, kalbim, gül tomurcuklara imreniyor,

sadece sen mucizeli aşkları ortaya çıkarabilirsin.

Kader budur! Adam ne yapabilir? Nasıl onu tasarruf eder?

Her şey önceden belirlenmiş olduğunda, boşuna inat eder.

Derinliklerde bir inci aramak, sevgilim, cesaretin var mı?

Bana, aşk tedavileri getirmek için cesaretin var mı?

Hayatı, baştan almak için bir yolunu bul,

bizi esir tutan saray dan çıkalım.

– Geceye beni bekle, baharım,

aydan saklan, parlaklığını göreyim!

Gözlerini eğilirsen, önünde gökyüzü eğilir,

senin aşkın kokusuyla güzelliğin, kalbimi tasarruf etti!

Mangalia, 2017

by

Referinţă Bibliografică

Urfet ŞACHIR – Poveste de iubire/ Revista Armonii Culturale, ISSN: 2247-1545. Adjud, Vrancea, RO/ Ediția: 4 martie 2017